Haagse Kunstenaars

Een ecofeministische blik op fotografie.

Een ecofeministische blik op fotografie.

Er is geen nieuw water op deze aarde. De lucht, aarde, planten en het water dat vandaag beschikbaar is, wordt allemaal gerecycled of geregenereerd uit eerdere generaties. De waterkringloop – het proces waarbij water op aarde circuleert – is een gesloten systeem. Irrigatie helpt droogte in de landbouw te bestrijden. In plaats van schaars grondwater kan een alternatieve waterbron worden gebruikt: gezuiverd afvalwater van waterzuiveringsinstallaties. Dit water bevat echter nog steeds verontreinigingen. Het NWO Gesloten Kringlopen-project onderzocht het hergebruik van dit restwater voor landbouwdoeleinden. Voor dit onderzoek werden maïsgewassen geïrrigeerd met afvalwater. De verontreinigingsgraad van het water en de beweging ervan in de bodem werden bestudeerd. De belangrijkste conclusies van het onderzoek benadrukken dat er nog veel vragen onbeantwoord zijn over welke kwaliteitsnormen het restwater moet voldoen. Voor de artistieke interpretatie van dit project werd papier gemaakt van maïsbladeren (de restanten van een oogst) en fotosensitieve vloeistoffen tonen de beweging van water in de loop van de tijd. Dit laat zien hoe de effecten van het besproeien van een gewas zich in de loop van de tijd en met licht ontwikkelen. Dit werk werd gemaakt tijdens een performance die lijkt op het besproeien van de grond.

Er is geen nieuw water op deze aarde. De lucht, aarde, planten en het water dat vandaag beschikbaar is, wordt allemaal gerecycled of geregenereerd uit eerdere generaties. De waterkringloop – het proces waarbij water op aarde circuleert – is een gesloten systeem. Irrigatie helpt droogte in de landbouw te bestrijden. In plaats van schaars grondwater kan een alternatieve waterbron worden gebruikt: gezuiverd afvalwater van waterzuiveringsinstallaties. Dit water bevat echter nog steeds verontreinigingen. Het NWO Gesloten Kringlopen-project onderzocht het hergebruik van dit restwater voor landbouwdoeleinden. Voor dit onderzoek werden maïsgewassen geïrrigeerd met afvalwater. De verontreinigingsgraad van het water en de beweging ervan in de bodem werden bestudeerd. De belangrijkste conclusies van het onderzoek benadrukken dat er nog veel vragen onbeantwoord zijn over welke kwaliteitsnormen het restwater moet voldoen. Voor de artistieke interpretatie van dit project werd papier gemaakt van maïsbladeren (de restanten van een oogst) en fotosensitieve vloeistoffen tonen de beweging van water in de loop van de tijd. Dit laat zien hoe de effecten van het besproeien van een gewas zich in de loop van de tijd en met licht ontwikkelen. Dit werk werd gemaakt tijdens een performance die lijkt op het besproeien van de grond.

Er is geen nieuw water op deze aarde. De lucht, aarde, planten en het water dat vandaag beschikbaar is, wordt allemaal gerecycled of geregenereerd uit eerdere generaties. De waterkringloop – het proces waarbij water op aarde circuleert – is een gesloten systeem. Irrigatie helpt droogte in de landbouw te bestrijden. In plaats van schaars grondwater kan een alternatieve waterbron worden gebruikt: gezuiverd afvalwater van waterzuiveringsinstallaties. Dit water bevat echter nog steeds verontreinigingen. Het NWO Gesloten Kringlopen-project onderzocht het hergebruik van dit restwater voor landbouwdoeleinden. Voor dit onderzoek werden maïsgewassen geïrrigeerd met afvalwater. De verontreinigingsgraad van het water en de beweging ervan in de bodem werden bestudeerd. De belangrijkste conclusies van het onderzoek benadrukken dat er nog veel vragen onbeantwoord zijn over welke kwaliteitsnormen het restwater moet voldoen. Voor de artistieke interpretatie van dit project werd papier gemaakt van maïsbladeren (de restanten van een oogst) en fotosensitieve vloeistoffen tonen de beweging van water in de loop van de tijd. Dit laat zien hoe de effecten van het besproeien van een gewas zich in de loop van de tijd en met licht ontwikkelen. Dit werk werd gemaakt tijdens een performance die lijkt op het besproeien van de grond.

Kabels zijn als onze wortels en uiteindelijk rot alle data. Dit project verkent de fysieke aspecten van onze digitale aanwezigheid door het beeld als een ecosysteem te behandelen. Door gedecentraliseerd auteurschap, ambiguïteit en vergankelijkheid te introduceren, worden beelden mede gecreëerd door verschillende soorten. Daarnaast onderzoekt het project de afhankelijkheid en overeenkomsten tussen onze digitale manieren en de rest van de ecologie. De installatie omvat: beton, handgemaakt papier, schimmel, was, boomwortel, kabel, klei, aarde, inkt. Het creëert een ruimte voor gesprekken en gedachten. Een deel van het project is ook een participatieve performance, uitgevoerd samen met tech-activist Ola Bonati, en de publicatie "Organic Internet" die mede is geschreven door zes andere auteurs (activisten, academici, kunstenaars en hackers) die allemaal deelnemen aan het discours over groenere computersystemen.

Kabels zijn als onze wortels en uiteindelijk vergaat alle data. Dit project verkent de fysieke aspecten van onze digitale aanwezigheid door het beeld als een ecosysteem te behandelen. Door gedecentraliseerd auteurschap, ambiguïteit en vergankelijkheid te introduceren, worden beelden mede gecreëerd door verschillende soorten. Daarnaast onderzoekt het project de afhankelijkheid en overeenkomsten tussen onze digitale manieren en de rest van de ecologie. De installatie omvat: beton, handgemaakt papier, schimmel, was, boomwortel, kabel, klei, aarde, inkt. Het creëert een ruimte voor gesprekken en gedachten. Een deel van het project is ook een participatieve performance, uitgevoerd samen met tech-activist Ola Bonati, en de publicatie "Organic Internet" die mede is geschreven door zes andere auteurs (activisten, academici, kunstenaars en hackers) die allemaal deelnemen aan het discours over groenere computersystemen.

Met het essay "de fotograaf zonder camera".

Voordracht van het essay "Een fotograaf zonder camera" op Mushroom Radio.

Waarschijnlijk heb je gevallen bladeren verzameld of gekeken naar de afdrukken die je laarzen in de modder maken. Als kinderen kunnen we worden opgeslorpt door de natuur, als volwassenen zijn we er vaak van losgekoppeld. We zien onszelf als rationele wezens die de natuur naar onze wil kunnen buigen. De natuur is ergens daarbuiten. In dit werk wil ik laten zien dat wij de natuur zijn. Elk atoom in ons lichaam komt van een ster die is ontploft. Mijn werk bestaat uit een doorlopend aantal verkenningen die ik in hoofdstukken verdeel. In dit hoofdstuk heb ik de bodem en mijn eigen lichaam bestudeerd door een natuurlijk chemisch proces van chromatografie: een fotografisch proces dat de kenmerken van de aarde en de organische materie onthult die bestaan buiten wat het oog kan zien. De beelden worden bepaald door de aard van het materiaal in plaats van onze perceptie ervan. Mijn werk wordt niet gecreëerd maar ontdekt.

Waarschijnlijk heb je gevallen bladeren verzameld of gekeken naar de afdrukken die je laarzen in de modder maken. Als kinderen kunnen we worden opgeslorpt door de natuur, als volwassenen zijn we er vaak van losgekoppeld. We zien onszelf als rationele wezens die de natuur naar onze wil kunnen buigen. De natuur is ergens daarbuiten. In dit werk wil ik laten zien dat wij de natuur zijn. Elk atoom in ons lichaam komt van een ster die is ontploft. Mijn werk bestaat uit een doorlopend aantal verkenningen die ik in hoofdstukken verdeel. In dit hoofdstuk heb ik de bodem en mijn eigen lichaam bestudeerd door een natuurlijk chemisch proces van chromatografie: een fotografisch proces dat de kenmerken van de aarde en de organische materie onthult die bestaan buiten wat het oog kan zien. De beelden worden bepaald door de aard van het materiaal in plaats van onze perceptie ervan. Mijn werk wordt niet gecreëerd maar ontdekt.

Waarschijnlijk heb je gevallen bladeren verzameld of gekeken naar de afdrukken die je laarzen in de modder maken. Als kinderen kunnen we worden opgeslorpt door de natuur, als volwassenen zijn we er vaak van losgekoppeld. We zien onszelf als rationele wezens die de natuur naar onze wil kunnen buigen. De natuur is ergens daarbuiten. In dit werk wil ik laten zien dat wij de natuur zijn. Elk atoom in ons lichaam komt van een ster die is ontploft. Mijn werk bestaat uit een doorlopend aantal verkenningen die ik in hoofdstukken verdeel. In dit hoofdstuk heb ik de bodem en mijn eigen lichaam bestudeerd door een natuurlijk chemisch proces van chromatografie: een fotografisch proces dat de kenmerken van de aarde en de organische materie onthult die bestaan buiten wat het oog kan zien. De beelden worden bepaald door de aard van het materiaal in plaats van onze perceptie ervan. Mijn werk wordt niet gecreëerd maar ontdekt.

Waarschijnlijk heb je gevallen bladeren verzameld of gekeken naar de afdrukken die je laarzen in de modder maken. Als kinderen kunnen we worden opgeslorpt door de natuur, als volwassenen zijn we er vaak van losgekoppeld. We zien onszelf als rationele wezens die de natuur naar onze wil kunnen buigen. De natuur is ergens daarbuiten. In dit werk wil ik laten zien dat wij de natuur zijn. Elk atoom in ons lichaam komt van een ster die is ontploft. Mijn werk bestaat uit een doorlopend aantal verkenningen die ik in hoofdstukken verdeel. In dit hoofdstuk heb ik de bodem en mijn eigen lichaam bestudeerd door een natuurlijk chemisch proces van chromatografie: een fotografisch proces dat de kenmerken van de aarde en de organische materie onthult die bestaan buiten wat het oog kan zien. De beelden worden bepaald door de aard van het materiaal in plaats van onze perceptie ervan. Mijn werk wordt niet gecreëerd maar ontdekt.

Waarschijnlijk heb je gevallen bladeren verzameld of gekeken naar de afdrukken die je laarzen in de modder maken. Als kinderen kunnen we worden opgeslorpt door de natuur, als volwassenen zijn we er vaak van losgekoppeld. We zien onszelf als rationele wezens die de natuur naar onze wil kunnen buigen. De natuur is ergens daarbuiten. In dit werk wil ik laten zien dat wij de natuur zijn. Elk atoom in ons lichaam komt van een ster die is ontploft. Mijn werk bestaat uit een doorlopend aantal verkenningen die ik in hoofdstukken verdeel. In dit hoofdstuk heb ik de bodem en mijn eigen lichaam bestudeerd door een natuurlijk chemisch proces van chromatografie: een fotografisch proces dat de kenmerken van de aarde en de organische materie onthult die bestaan buiten wat het oog kan zien. De beelden worden bepaald door de aard van het materiaal in plaats van onze perceptie ervan. Mijn werk wordt niet gecreëerd maar ontdekt.

Bewegende rechthoeken studie.

Studie van op elkaar gestapelde rechthoeken.

Olieverf schilderij uitgewerkt van een schets

Diagonale lijnen in grid studie.

Beeld geven aan onzichtbare regels van een kubus.

Kleurenstudie met panelen

Houtsnede gebaseerd op tekening en schilderij

Beeld geven aan onzichtbare regels van een kubus.

Denkbeeldig beeld van spirituele energie

Denkbeeldig beeld van spirituele energie

Installatieaanzichten van The Promise of Ruin(s), Chapter six: General Morphology of Urbanism with Denicolai & Provoost and Sean Charlton White at The Balcony, Den Haag.

onderdeel uit de serie "Welkom in Nederland"

onderdeel uit de serie "Welkom in Nederland"

onderdeel van een nieuwe reeks werkzaamheden op het gebied van de energietransitie en klimaatverantwoording. Genomen in Dubai tijdens COP-klimaatbesprekingen.

onderdeel van een nieuwe reeks werkzaamheden op het gebied van de energietransitie en klimaatverantwoording. Genomen in Dubai tijdens COP-klimaatbesprekingen.

onderdeel van een nieuwe reeks werkzaamheden op het gebied van de energietransitie en klimaatverantwoording. Genomen in Dubai tijdens COP-klimaatbesprekingen.

onderdeel van een nieuwe reeks werkzaamheden op het gebied van de energietransitie en klimaatverantwoording. Genomen in Dubai tijdens COP-klimaatbesprekingen.

Houten trap met LED-display op wielen. Het LED-paneel toonde absurde Nederlandse krantenkoppen en de trap kon gebruikt worden om foto's in de show goed te bekijken of posters in een interactief stuk te plakken. Gebouwd voor mijn show "The Promise of Ruin(s), Chapter six: General Morphology of Urbanism" met Denicolai & Provoost en Sean Charlton White in The Balkon, Den Haag.

Installatieaanzichten van Steenbergen Stipendium - Nederlands Fotomuseum, Rotterdam.

Installatieaanzichten van Steenbergen Stipendium - Nederlands Fotomuseum, Rotterdam.

Installatieaanzichten van Steenbergen Stipendium - Nederlands Fotomuseum, Rotterdam.

onderdeel uit de serie "Welkom in Nederland"

onderdeel uit de serie "Welkom in Nederland"

onderdeel uit de serie "Welkom in Nederland"

Zijn we niet allemaal vreemdelingen? Mensen met herinneringen en verlangens op zoek naar eigen thuis Dit is een verhaal over verlangen Een verlangen om erbij te horen, een verlangen naar thuis Een samenkomen van heimwee en melancholie.

Zijn we niet allemaal vreemdelingen? Mensen met herinneringen en verlangens op zoek naar eigen thuis Dit is een verhaal over verlangen Een verlangen om erbij te horen, een verlangen naar thuis Een samenkomen van heimwee en melancholie.

Zijn we niet allemaal vreemdelingen? Mensen met herinneringen en verlangens op zoek naar eigen thuis Dit is een verhaal over verlangen Een verlangen om erbij te horen, een verlangen naar thuis Een samenkomen van heimwee en melancholie.

Zijn we niet allemaal vreemdelingen? Mensen met herinneringen en verlangens op zoek naar eigen thuis Dit is een verhaal over verlangen Een verlangen om erbij te horen, een verlangen naar thuis Een samenkomen van heimwee en melancholie.

Zijn we niet allemaal vreemdelingen? Mensen met herinneringen en verlangens op zoek naar eigen thuis Dit is een verhaal over verlangen Een verlangen om erbij te horen, een verlangen naar thuis Een samenkomen van heimwee en melancholie.

Zijn we niet allemaal vreemdelingen? Mensen met herinneringen en verlangens op zoek naar eigen thuis Dit is een verhaal over verlangen Een verlangen om erbij te horen, een verlangen naar thuis Een samenkomen van heimwee en melancholie.

Zijn we niet allemaal vreemdelingen? Mensen met herinneringen en verlangens op zoek naar eigen thuis Dit is een verhaal over verlangen Een verlangen om erbij te horen, een verlangen naar thuis Een samenkomen van heimwee en melancholie.

Zijn we niet allemaal vreemdelingen? Mensen met herinneringen en verlangens op zoek naar eigen thuis Dit is een verhaal over verlangen Een verlangen om erbij te horen, een verlangen naar thuis Een samenkomen van heimwee en melancholie.

Zijn we niet allemaal vreemdelingen? Mensen met herinneringen en verlangens op zoek naar eigen thuis Dit is een verhaal over verlangen Een verlangen om erbij te horen, een verlangen naar thuis Een samenkomen van heimwee en melancholie.

Zijn we niet allemaal vreemdelingen? Mensen met herinneringen en verlangens op zoek naar eigen thuis Dit is een verhaal over verlangen Een verlangen om erbij te horen, een verlangen naar thuis Een samenkomen van heimwee en melancholie.

Zijn we niet allemaal vreemdelingen? Mensen met herinneringen en verlangens op zoek naar eigen thuis Dit is een verhaal over verlangen Een verlangen om erbij te horen, een verlangen naar thuis Een samenkomen van heimwee en melancholie.

De Geur van Thuis

Zijn we niet allemaal vreemdelingen? Mensen met herinneringen en verlangens op zoek naar eigen thuis Dit is een verhaal over verlangen Een verlangen om erbij te horen, een verlangen naar thuis Een samenkomen van heimwee en melancholie.

Zijn we niet allemaal vreemdelingen? Mensen met herinneringen en verlangens op zoek naar eigen thuis Dit is een verhaal over verlangen Een verlangen om erbij te horen, een verlangen naar thuis Een samenkomen van heimwee en melancholie.

Zijn we niet allemaal vreemdelingen? Mensen met herinneringen en verlangens op zoek naar eigen thuis Dit is een verhaal over verlangen Een verlangen om erbij te horen, een verlangen naar thuis Een samenkomen van heimwee en melancholie.

Elk van deze beelden is een spreuk en een deel van het doorlopende verhaal dat niet de laatste fase van het ritueel is, maar een voortdurende manier om onze emotionele verbinding met planten en de natuur uit te drukken.

Elk van deze beelden is een spreuk en een deel van het doorlopende verhaal dat niet de laatste fase van het ritueel is, maar een voortdurende manier om onze emotionele verbinding met planten en de natuur uit te drukken.

Elk van deze beelden is een spreuk en een deel van het doorlopende verhaal dat niet de laatste fase van het ritueel is, maar een voortdurende manier om onze emotionele verbinding met planten en de natuur uit te drukken.

Elk van deze beelden is een spreuk en een deel van het doorlopende verhaal dat niet de laatste fase van het ritueel is, maar een voortdurende manier om onze emotionele verbinding met planten en de natuur uit te drukken.

Het project "Feel Free to Talk to Plants" is een verkenning van de onderlinge verbondenheid tussen mensen en niet-menselijke soorten, met een specifieke focus op planten. Tina's artistieke praktijk is geïnspireerd door de wijsheid van Balkanheksen en kruidkundigen, die hun praktijken gebruikten om hun verbinding met de natuur te beschermen en te voeden. Op deze manier is het maken van beelden niet alleen een creatief proces, maar een meditatieve praktijk en een ritueel dat een essentieel onderdeel is van haar artistieke reis, met als doel een verbinding met planten tot stand te brengen en dit introspectieve proces te visualiseren. Elk van deze beelden is een spreuk en een deel van het doorlopende verhaal dat niet de laatste fase van het ritueel is, maar een voortdurende manier om onze emotionele verbinding met planten en de natuur uit te drukken.

Van symbolen als levensbomen tot bomenknuffelaars, we gaan een emotionele verbinding aan met bomen. Om die reden beweegt het ons als een boom omvalt. ‘Fallen’ is een videowerk dat een dramatische gebeurtenis, een plotseling openscheurende boom op een neutrale manier vastlegt. Een uniek moment wordt geënsceneerd. Bijna nooit is iemand getuige van een boom die (op een natuurlijke wijze) omvalt. Als een boom omvalt, is dat een kortstondig en radicaal moment rondom vergankelijkheid. De plotselinge snelheid van die actie staat in contrast met de lange levensloop van de boom. Het videowerk wordt gepresenteerd in een kinetische installatie waarbij het projectiescherm heel langzaam naar de toeschouwer toe en van vandaan beweegt over een afstand van 4 meter.

Van symbolen als levensbomen tot bomenknuffelaars, we gaan een emotionele verbinding aan met bomen. Om die reden beweegt het ons als een boom omvalt. ‘Fallen’ is een videowerk dat een dramatische gebeurtenis, een plotseling openscheurende boom op een neutrale manier vastlegt. Een uniek moment wordt geënsceneerd. Bijna nooit is iemand getuige van een boom die (op een natuurlijke wijze) omvalt. Als een boom omvalt, is dat een kortstondig en radicaal moment rondom vergankelijkheid. De plotselinge snelheid van die actie staat in contrast met de lange levensloop van de boom. Het videowerk wordt gepresenteerd in een kinetische installatie waarbij het projectiescherm heel langzaam naar de toeschouwer toe en van vandaan beweegt over een afstand van 4 meter.

Van symbolen als levensbomen tot bomenknuffelaars, we gaan een emotionele verbinding aan met bomen. Om die reden beweegt het ons als een boom omvalt. ‘Fallen’ is een videowerk dat een dramatische gebeurtenis, een plotseling openscheurende boom op een neutrale manier vastlegt. Een uniek moment wordt geënsceneerd. Bijna nooit is iemand getuige van een boom die (op een natuurlijke wijze) omvalt. Als een boom omvalt, is dat een kortstondig en radicaal moment rondom vergankelijkheid. De plotselinge snelheid van die actie staat in contrast met de lange levensloop van de boom. Het videowerk wordt gepresenteerd in een kinetische installatie waarbij het projectiescherm heel langzaam naar de toeschouwer toe en van vandaan beweegt over een afstand van 4 meter.

Van symbolen als levensbomen tot bomenknuffelaars, we gaan een emotionele verbinding aan met bomen. Om die reden beweegt het ons als een boom omvalt. ‘Fallen’ is een videowerk dat een dramatische gebeurtenis, een plotseling openscheurende boom op een neutrale manier vastlegt. Een uniek moment wordt geënsceneerd. Bijna nooit is iemand getuige van een boom die (op een natuurlijke wijze) omvalt. Als een boom omvalt, is dat een kortstondig en radicaal moment rondom vergankelijkheid. De plotselinge snelheid van die actie staat in contrast met de lange levensloop van de boom. Het videowerk wordt gepresenteerd in een kinetische installatie waarbij het projectiescherm heel langzaam naar de toeschouwer toe en van vandaan beweegt over een afstand van 4 meter.

Van symbolen als levensbomen tot bomenknuffelaars, we gaan een emotionele verbinding aan met bomen. Om die reden beweegt het ons als een boom omvalt. ‘Fallen’ is een videowerk dat een dramatische gebeurtenis, een plotseling openscheurende boom op een neutrale manier vastlegt. Een uniek moment wordt geënsceneerd. Bijna nooit is iemand getuige van een boom die (op een natuurlijke wijze) omvalt. Als een boom omvalt, is dat een kortstondig en radicaal moment rondom vergankelijkheid. De plotselinge snelheid van die actie staat in contrast met de lange levensloop van de boom. Het videowerk wordt gepresenteerd in een kinetische installatie waarbij het projectiescherm heel langzaam naar de toeschouwer toe en van vandaan beweegt over een afstand van 4 meter.

Van symbolen als levensbomen tot bomenknuffelaars, we gaan een emotionele verbinding aan met bomen. Om die reden beweegt het ons als een boom omvalt. ‘Fallen’ is een videowerk dat een dramatische gebeurtenis, een plotseling openscheurende boom op een neutrale manier vastlegt. Een uniek moment wordt geënsceneerd. Bijna nooit is iemand getuige van een boom die (op een natuurlijke wijze) omvalt. Als een boom omvalt, is dat een kortstondig en radicaal moment rondom vergankelijkheid. De plotselinge snelheid van die actie staat in contrast met de lange levensloop van de boom. Het videowerk wordt gepresenteerd in een kinetische installatie waarbij het projectiescherm heel langzaam naar de toeschouwer toe en van vandaan beweegt over een afstand van 4 meter.

In ‘Dawg’ zie je vechthonden die rennen. De shots zijn gefilmd vanuit een ‘en face’ perspectief, hierdoor beweegt de camera met de hond mee. De beelden van de vechthonden worden afgewisseld met shots van opspringende stenen. Alle shots worden extreem vertraagd afgespeeld, waardoor de beelden een hypnotiserend karakter krijgen. Vroeger werd er onder de stomme film live foley en muziek gemaakt. Hierin vind ik de relatie tussen het live akoestische geluid, met de inherente beperking van het instrument tot het beeld interessant. Door de drums te motoriseren door middel van elektromotoren en elektromagneten gaan ze als ware als akoestische speakers fungeren. Akoestische klankbronnen eisen een fysieke plek op in de ruimte. De trillingen zijn voelbaar en dit geeft het geluid een tactiel aspect. Door dit te combineren met film, onderzoek ik, hoe ik een ruimtelijke en lichamelijke ervaring kan creëren, tijdens het kijken naar het videowerk.

In ‘Dawg’ zie je vechthonden die rennen. De shots zijn gefilmd vanuit een ‘en face’ perspectief, hierdoor beweegt de camera met de hond mee. De beelden van de vechthonden worden afgewisseld met shots van opspringende stenen. Alle shots worden extreem vertraagd afgespeeld, waardoor de beelden een hypnotiserend karakter krijgen. Vroeger werd er onder de stomme film live foley en muziek gemaakt. Hierin vind ik de relatie tussen het live akoestische geluid, met de inherente beperking van het instrument tot het beeld interessant. Door de drums te motoriseren door middel van elektromotoren en elektromagneten gaan ze als ware als akoestische speakers fungeren. Akoestische klankbronnen eisen een fysieke plek op in de ruimte. De trillingen zijn voelbaar en dit geeft het geluid een tactiel aspect. Door dit te combineren met film, onderzoek ik, hoe ik een ruimtelijke en lichamelijke ervaring kan creëren, tijdens het kijken naar het videowerk.

In ‘Dawg’ zie je vechthonden die rennen. De shots zijn gefilmd vanuit een ‘en face’ perspectief, hierdoor beweegt de camera met de hond mee. De beelden van de vechthonden worden afgewisseld met shots van opspringende stenen. Alle shots worden extreem vertraagd afgespeeld, waardoor de beelden een hypnotiserend karakter krijgen. Vroeger werd er onder de stomme film live foley en muziek gemaakt. Hierin vind ik de relatie tussen het live akoestische geluid, met de inherente beperking van het instrument tot het beeld interessant. Door de drums te motoriseren door middel van elektromotoren en elektromagneten gaan ze als ware als akoestische speakers fungeren. Akoestische klankbronnen eisen een fysieke plek op in de ruimte. De trillingen zijn voelbaar en dit geeft het geluid een tactiel aspect. Door dit te combineren met film, onderzoek ik, hoe ik een ruimtelijke en lichamelijke ervaring kan creëren, tijdens het kijken naar het videowerk.

In ‘Dawg’ zie je vechthonden die rennen. De shots zijn gefilmd vanuit een ‘en face’ perspectief, hierdoor beweegt de camera met de hond mee. De beelden van de vechthonden worden afgewisseld met shots van opspringende stenen. Alle shots worden extreem vertraagd afgespeeld, waardoor de beelden een hypnotiserend karakter krijgen. Vroeger werd er onder de stomme film live foley en muziek gemaakt. Hierin vind ik de relatie tussen het live akoestische geluid, met de inherente beperking van het instrument tot het beeld interessant. Door de drums te motoriseren door middel van elektromotoren en elektromagneten gaan ze als ware als akoestische speakers fungeren. Akoestische klankbronnen eisen een fysieke plek op in de ruimte. De trillingen zijn voelbaar en dit geeft het geluid een tactiel aspect. Door dit te combineren met film, onderzoek ik, hoe ik een ruimtelijke en lichamelijke ervaring kan creëren, tijdens het kijken naar het videowerk.

In ‘Dawg’ zie je vechthonden die rennen. De shots zijn gefilmd vanuit een ‘en face’ perspectief, hierdoor beweegt de camera met de hond mee. De beelden van de vechthonden worden afgewisseld met shots van opspringende stenen. Alle shots worden extreem vertraagd afgespeeld, waardoor de beelden een hypnotiserend karakter krijgen. Vroeger werd er onder de stomme film live foley en muziek gemaakt. Hierin vind ik de relatie tussen het live akoestische geluid, met de inherente beperking van het instrument tot het beeld interessant. Door de drums te motoriseren door middel van elektromotoren en elektromagneten gaan ze als ware als akoestische speakers fungeren. Akoestische klankbronnen eisen een fysieke plek op in de ruimte. De trillingen zijn voelbaar en dit geeft het geluid een tactiel aspect. Door dit te combineren met film, onderzoek ik, hoe ik een ruimtelijke en lichamelijke ervaring kan creëren, tijdens het kijken naar het videowerk.

In ‘Dawg’ zie je vechthonden die rennen. De shots zijn gefilmd vanuit een ‘en face’ perspectief, hierdoor beweegt de camera met de hond mee. De beelden van de vechthonden worden afgewisseld met shots van opspringende stenen. Alle shots worden extreem vertraagd afgespeeld, waardoor de beelden een hypnotiserend karakter krijgen. Vroeger werd er onder de stomme film live foley en muziek gemaakt. Hierin vind ik de relatie tussen het live akoestische geluid, met de inherente beperking van het instrument tot het beeld interessant. Door de drums te motoriseren door middel van elektromotoren en elektromagneten gaan ze als ware als akoestische speakers fungeren. Akoestische klankbronnen eisen een fysieke plek op in de ruimte. De trillingen zijn voelbaar en dit geeft het geluid een tactiel aspect. Door dit te combineren met film, onderzoek ik, hoe ik een ruimtelijke en lichamelijke ervaring kan creëren, tijdens het kijken naar het videowerk.

Er rijdt een bus uit 1965 door het platte Noord-Groningse landschap. De camera staat midden in de bus en houdt een windrichting aan. Waardoor als de bus draait, de camera gericht blijft op een punt in uitzicht en de bus draait in het frame. Zowel het landschap als de bus beschouw ik als een opzichzelfstaand karakter in de video. De camera houdt koers zoals een zeilboot dat doet. In plaats van een zeilboot is het een bus en de weilanden worden een groene zee. Met dit werk wil ik de ervaring van het zitten en wachten in een lege binnenruimte, de bus in relatie tot een lege buitenruimte, het platte landschap in combinatie met een bewegend gezichtspunt onderzoeken.

Er rijdt een bus uit 1965 door het platte Noord-Groningse landschap. De camera staat midden in de bus en houdt een windrichting aan. Waardoor als de bus draait, de camera gericht blijft op een punt in uitzicht en de bus draait in het frame. Zowel het landschap als de bus beschouw ik als een opzichzelfstaand karakter in de video. De camera houdt koers zoals een zeilboot dat doet. In plaats van een zeilboot is het een bus en de weilanden worden een groene zee. Met dit werk wil ik de ervaring van het zitten en wachten in een lege binnenruimte, de bus in relatie tot een lege buitenruimte, het platte landschap in combinatie met een bewegend gezichtspunt onderzoeken.

Een over de lengte in kwarten gespleten zomereik. Deze kwarten zijn vervolgens naar binnen gedraaid. Dit zorgt ervoor dat er een balkachtige vorm ontstaat met een lege binnenruimte. Door deze binnenstebuiten-kering is als het ware nu de oorspronkelijke buitenruimte van de boom gecomprimeerd in de lege binnenruimte van de sculptuur. De lege binnenruimte heeft iets intiems en persoonlijks. De bescherming van de boom, de schors, zit nu binnen. Het kernhout is nu naar buiten gedraaid. Dit geeft de sculptuur een ontwapenend en kwetsbaar karakter. Daartegenover heeft het nog steeds de vorm van een zwaar en logge balk.

Een over de lengte in kwarten gespleten zomereik. Deze kwarten zijn vervolgens naar binnen gedraaid. Dit zorgt ervoor dat er een balkachtige vorm ontstaat met een lege binnenruimte. Door deze binnenstebuiten-kering is als het ware nu de oorspronkelijke buitenruimte van de boom gecomprimeerd in de lege binnenruimte van de sculptuur. De lege binnenruimte heeft iets intiems en persoonlijks. De bescherming van de boom, de schors, zit nu binnen. Het kernhout is nu naar buiten gedraaid. Dit geeft de sculptuur een ontwapenend en kwetsbaar karakter. Daartegenover heeft het nog steeds de vorm van een zwaar en logge balk.

Een over de lengte in kwarten gespleten zomereik. Deze kwarten zijn vervolgens naar binnen gedraaid. Dit zorgt ervoor dat er een balkachtige vorm ontstaat met een lege binnenruimte. Door deze binnenstebuiten-kering is als het ware nu de oorspronkelijke buitenruimte van de boom gecomprimeerd in de lege binnenruimte van de sculptuur. De lege binnenruimte heeft iets intiems en persoonlijks. De bescherming van de boom, de schors, zit nu binnen. Het kernhout is nu naar buiten gedraaid. Dit geeft de sculptuur een ontwapenend en kwetsbaar karakter. Daartegenover heeft het nog steeds de vorm van een zwaar en logge balk.

Er rijdt een bus uit 1965 door het platte Noord-Groningse landschap. De camera staat midden in de bus en houdt een windrichting aan. Waardoor als de bus draait, de camera gericht blijft op een punt in uitzicht en de bus draait in het frame. Zowel het landschap als de bus beschouw ik als een opzichzelfstaand karakter in de video. De camera houdt koers zoals een zeilboot dat doet. In plaats van een zeilboot is het een bus en de weilanden worden een groene zee. Met dit werk wil ik de ervaring van het zitten en wachten in een lege binnenruimte, de bus in relatie tot een lege buitenruimte, het platte landschap in combinatie met een bewegend gezichtspunt onderzoeken.

Een over de lengte in kwarten gespleten zomereik. Deze kwarten zijn vervolgens naar binnen gedraaid. Dit zorgt ervoor dat er een balkachtige vorm ontstaat met een lege binnenruimte. Door deze binnenstebuiten-kering is als het ware nu de oorspronkelijke buitenruimte van de boom gecomprimeerd in de lege binnenruimte van de sculptuur. De lege binnenruimte heeft iets intiems en persoonlijks. De bescherming van de boom, de schors, zit nu binnen. Het kernhout is nu naar buiten gedraaid. Dit geeft de sculptuur een ontwapenend en kwetsbaar karakter. Daartegenover heeft het nog steeds de vorm van een zwaar en logge balk.

Er rijdt een bus uit 1965 door het platte Noord-Groningse landschap. De camera staat midden in de bus en houdt een windrichting aan. Waardoor als de bus draait, de camera gericht blijft op een punt in uitzicht en de bus draait in het frame. Zowel het landschap als de bus beschouw ik als een opzichzelfstaand karakter in de video. De camera houdt koers zoals een zeilboot dat doet. In plaats van een zeilboot is het een bus en de weilanden worden een groene zee. Met dit werk wil ik de ervaring van het zitten en wachten in een lege binnenruimte, de bus in relatie tot een lege buitenruimte, het platte landschap in combinatie met een bewegend gezichtspunt onderzoeken.