Harold de Bree

Frozen in Time Met een plasmasnijder ruw afgepunte metalen hoeklijnen die een explosie vormen. In centimeter dik staal.
afmeting hoog 180cm doorsneden +/- 400cm In mijn werk, wil ik door onderwerp en uitvoering, een bepaald gelaagde dualiteit verkrijgen. Een gespleten gedachtegang een gedachte frictie.


In dit geval ligt voor mij de dualiteit in de stilte die het werk uitstraalt, de stilstand, zoals in de titel al verwerkt. 
In de tegenwoordige tijd, in het nu, zijn explosies op verschillende slagvelden een realiteit. In Europa in Africa, etc. Net als foto’s van high speed camera’s die plonzende waterdruppels fotograferen geeft die fractie in tijd een abstraherende werking. Samen met de oorverdovende stilte van de stilstaande explosie.
 Door met een plasma snijder heel ruw en gerafeld het staal de snijden tot puntige explosie en fragmentatie lijnen, is de verscheurende kracht ervan weergegeven.

Human Boundaries Afgeschermd door een fijnmazig hekwerk staat een wachttoren. Het hekwerk heeft aan de bovenrand vervaarlijk uitziende stekels. De stekels draaien als je ertegen duwt. Kunstenaar Harold de Bree heeft ze alle?(allemaal)(verschillende) menselijke huidskleuren gegeven. Zo plaatst hij vraagtekens bij de manier waarop mensen waar ook ter wereld hun eigen ideologie, religie of denkbeelden proberen te beschermen. Met deze toren schetst De Bree een illusie van echtheid. Hij maakte een beeld van een wachttoren zonder dat het er daadwerkelijk een is. Want in deze kun je niet omhoogklimmen, iets waar een wachttoren nu juist voor is gemaakt. Er gaat vooral een symboolfunctie van uit. Die schuilt ook in de ijzeren punten. Hoewel ze een agressief mensbeeld suggereren zegt hij er nog iets anders mee. Namelijk dat grenzen ook een biologisch gegeven zijn en dat wij allemaal onze eigen grenzen bepalen. Bijvoorbeeld hoe groot de groep vrienden is die je tot je naasten kunt rekenen. In wezen werkt dat principe niet anders dan bij een kudde dieren waarvan de omvang afgestemd is op de beschikbare hoeveelheid voedsel. De grootte van onze groep intimi is gemiddeld beperkt en zal door de eeuwen heen weinig veranderd zijn. Harold de Bree maakt vaak imitaties van militaire objecten. Militaire voertuigen, bruggen of bunkers. Objecten die wij allemaal kennen en herkennen. Een kleine twist zet je echter op het verkeerde been. De wachttoren in het Singelpark verwijst naar de oorspronkelijke vestingwallen waarop het nieuwe park is opgetrokken. De inspiratie voor deze Leidse wachttoren vond de kunstenaar in Berlijn, tijdens de Koude Oorlog de plek met een van de meest iconische grensgebieden. De Berlijnse muur staat in ons collectieve geheugen gegrift. De toren in Leiden is een eenvoudige versie van een voormalige DDR-lichttoren naast de Berlijnse muur. Je zou kunnen zeggen dat De Bree zijn objecten modelleert tot archetypen. Herschapen in hun meest herkenbare vorm en ontdaan van hun functionaliteit blijft het gevoel van echtheid over. Zo gaf hij deze lichttoren zijn meest kenmerkende elementen. Een trap en een luik om erin te klimmen ontbreken. En toch is de dreiging die ervan uit gaat er niet minder om.

Harold de Bree: View on the Nation Created by the Will of the People It is a clear autumn day. Outside of HOK a long line of people are walking by in single file, all dressed in black. Observing a solemn silence, they are protesting slavery then and now. Inside HOK, Harold de Bree, who is himself a slave to the Muse of Painting, is also all dressed in black, and thus could easily have joined the protesters. Instead, he is about to explain about his latest endeavour in the field of creative arts. He is accompanied by his xxxxyear old daughter Junia, who has no wish to become an artist, but wants to be a writer. She is now making the best of a piece of paper, by composing a suite of poems. Harold's own mind is wandering off to another part of the world. “A few weeks back I took part in an art trip along the North-South Korean border, at the invitation of the South Korean government. The bus trip lasted two and a half weeks, starting by the end of September, and took us from one former 1950's battlefield to another. About 25 artists from all over the world were there, from Japan, the United States, Europe, Mongolia, New Zealand, everywhere. And then there was this 30-person delegation of South-Korean artists. We started from the island Gyodong-myeon in the West, and made our way along the 250 kilometres of border, all across the peninsular mainland to the city of Suwon on the East coast. There we had a group expo that lasted for a week. It was done in the gym of a school building, half of which was fenced off for the exposition. On the other side of the partition there were rickshaws being loaded. So that made a lot of artists in a limited space. Smaller works don't do too well in such an environment. No wonder, then, that most artists turned to doing performances, rather than exhibiting specially made art works. But to me, doing a performance, toying around with some found stuff, with a funny hat on your head, is too noncommittal. You can do that anywhere. If I have travelled around the world for an artistic purpose, I want to deliver something that makes sense, and which can only be done in that particular place. That's to say: it had to have something to do with that military border, and it had to fit in with my own artistic preoccupations, which happen to also be the military and border crossings. On the other hand, it had to be realizable in the limited time and primitive circumstances you have there. And so I decided to further elaborate on an art

Vantage Point
materiaal: Hout, saunakachel, verf, perspex.
Afmeting: 4x4x4meter
Een positie of uitzichtpunt die een gunstig kijk geeft op een situatie of plek.
Het werk verbeeld een uitkijktoren. 
Het doel van een uitkijktoren kan variëren, vogelwacht, natuurwacht, brandbestrijding, en natuurlijk militair. 
Aan beide zijden van de DMZ (Demilitarized Zone of Korea) werden tal van wachttorens opgetrokken, ook langs de kustlijn zijn de wachttorens te zien. Aangezien het grootste deel van mijn oeuvre te maken heeft met militaire kwesties, of daarop is gebaseerd, spreekt het voor zich dat het uiterlijk van deze specifieke toren militair zal zijn. 
Maar de binnenkant van de uitkijktoren herbergt iets heel anders. In de toren is een volledig werkende sauna geïnstalleerd inclusief een saunakachel die wordt gestookt op hout of houtskool. Houten banken langs de muren en de smalle horizontale uitkijkopening, geeft een volledig zicht over de ijzige zee. Door deze isolatie van de rest van de wereld, kun je toezicht houden op de wereld vanuit deze hete vervreemdende plek kunnen mensen contempleren over het milieu, militaire gevaren, de vernietiging van de planeet door onze eigen acties, zou het de hersenen kunnen triggeren en nieuwe oplossingen voor deze problemen kunnen bedenken? Terwijl je 's nachts wacht tot het ochtendgloren en de zon opkomt uit de koude donkere zee, onthult de rode gloed van de hete brandende saunakachel zachtjes het interieur van de sauna. Om te ontsnappen aan de soms overweldigende hittestroom van de löyly (stoom, damp) is het mogelijk om naar buiten te gaan op het kleine balkon dat de uitkijktoren omringt, of als je warm of dapper genoeg bent, daal je de trap af en duik je in de ijskoude zee. op het Gyeongpodae-strand van het International Fire Sculpture Festival.

Istanbul biennial (parallel event ) titel ‘DISRUPTIVELY MISLEAD’ 2017
materiaal: plakband
Afmeting 35x4 meter en 1,5x10 meter Werk gemaakt met behulp van WWI ‘Dazzle Paint’ camouflage patronen.
De camouflage is aangebracht op een treinstel op het Haydarpasa Terminal 
(Gar sk Kadikoy, Istanbul) De camouflage veranderd de kijk op de werkelijkheid, als kijker ben je je daar ook bewust van, de beperkingen van je visuele mogelijkheden.
Maar ook de geest kan worden misleid, en is vatbaar voor bedrog. In feite wordt de realiteit om ons heen nooit volledig gevisualiseerd door onze hersenen. En onze geest dwaalt heen en weer in verzonnen verledens en ingebeelde toekomsten, en bevindt zich bijna nooit in het 'vermoedelijk' voortgaande nu.

Terugkomend op ‘DISRUPTIVELY MISLEAD’, wat kan er nog meer op de loer liggen tussen die verstorende lijnen? Tegelijkertijd heb ik daar op het hekwerk van het Nederlands consulaat een vergelijkbaar werk gemaakt, maar nu was het voortgekomen uit een noodzakelijkheid.Even daarvoor was er een man het consulaat binnengedrongen en had op het dak de nederlandse vlag neergehaald en de turkse vlag gehesen. Dat allen naar aanleiding van het bezoek aan Rotterdam van de Turkse minister Fatma Betül Sayan Kaya die wilden daar de Turkse Nederlanders toespreken, maar dat was door de Nederlandse staat verboden. De vraag was of ik op de spijlen van het hekwerk voor het consulaat een ‘zichtontnemend’ werk kon maken. Zo gevraagd zo gedaan. De Dazzle Paint afbeelding die ik daarvoor gemaakt had vervormde het zicht op het consulaat en gaf door de’ Dazzle Paint camouflage geschiedenis’ een extra betekenis aan de gespannen situatie.

Titel TRON Recogniser "Happy Like Yesterday" NEST 2016
materiaal: hout, aluminium composiet,verf. 4x4,5x1meter Het popculturele toe-eigeningen van nostalgie zie je in Harold de Bree’s sculpturale Recognizer. Onlangs is er in de cinema en op tv (en in het Van Abbemuseum en Metropolis M) weer volop ruimte voor de jaren tachtig. Zie bijvoorbeeld het succes van de bovennatuurlijke tv-serie Stranger Things die een agglomeraat gebruikt van geliefde eighties stijlen en clichés. De Bree’s zwevende object heeft ook een link met de sciencefiction van dat decennium. Zonder die voorkennis zou je de vorm haast als classicistisch kunnen zien. Een soort façade van een tempel, maar dan iets strakker in rood en zwart. Het object is een recognizer en een kwade virtuele entiteit uit de film Tron uit 1982. Een door de Walt Disney studio geproduceerde sci-fi film die bekend zou staan om het toen revolutionaire gebruik van computeranimaties. Destijds een flop, maar gaandeweg een culthit die zelfs de sequel-behandeling kreeg in 2010. In het werk zit een loop tussen nostalgie en de toekomst. Een futuristische film die al dertig jaar oud is en waar met weemoed naar terug wordt gekeken. De toekomst van gisteren was verleidelijker dan de toekomst van nu. De illusie van de digitale werkelijkheid, gevisualiseerd in de analoge wereld.

over beveiligings vraagstukken

over beveiligings vraagstukken

in de sokkelgegaard gouden kalf

Beeld van een ingestorte Baileubrug

beeld staal van hout

beeld van sokkel

Mid air FLAK Grenade explosion. On a 1910 Thonet Table