Thijs Ebbe Fokkens

Mijn praktijk draait om de belofte van kunst een instrument te zijn om na te denken over de wereld. Een middel voor reflectie en contemplatie op het bestaan. Een apparaat om te kunnen filosoferen, verwonderen en ook om te kunnen speculeren, dromen en iets voor te kunnen stellen. Anders gezegd: een geconstrueerde ruimte voor levensoriëntatie. Wanneer ik mijzelf probeer te oriënteren - en te positioneren – in en ten opzichte van de wereld, heb ik behoefte aan overzicht, aan een perspectief dat niet vernauwt maar een wijdere blik biedt, waardoor je meer dingen tegelijk kunt overwegen. Deze open blik jaag ik na in mijn werk, in mijn ‘geconstrueerde ontdekkingen’; combinaties van tekeningen, foto’s, maquettes, installaties en een conceptueel frame: een context waarin het werk bestaat of waar het uit voortkomt. Ze zinspelen op wetenschappelijke en religieuze inspanningen die mensen ondernemen om grip te krijgen op de wereld. En echoën de eigenschappen, visuele kenmerken, vocabulaires, aannames en beloften die met deze utopische blikken, plekken en momenten samenhangen. Tezamen vormen ze een voorstel om - aan de hand van concrete indrukken - te speculeren en te overdenken wat er hand is en wat ons te wachten staat.