Gabey Tjon a Tham

In mijn werk ontleed ik complexe systemen die zich voordoen in zowel de natuur als onze digitale wereld om tot een gemeenschappelijke kern te komen. Ik ben van mening dat de natuur en het digitale ons leven beheersen als onderdeel van een onafgebroken cyclus waarbij het een de ander beïnvloedt en andersom. Een sublieme paradox die balanceert tussen schoonheid en grotesk. Digitale technologie beschouw ik als een natuurlijk verschijnsel.Terwijl wat wij van oudsher natuur noemen steeds meer wordt gevormd door menselijke acties, wordt onze technologische omgeving steeds complexer en onbedwingbaar, zodat we ons tot haar kunnen verhouden als zijnde de nieuwe natuur. Deze gedachtenprincipes uiten zich in installaties die, door middel van bewegende machines, licht en geluid ruimtes transformeren tot zintuiglijke omgevingen die inspelen op de verbeelding van de waarnemer. Ik maak mechanische sculpturen die menselijk, dierlijk of mechanisch geïnterpreteerd kunnen worden. Dat wat ik beschouw als een ‘nieuwe natuur’ staat in het verlengde van hoe organismen zich gedragen op micro en macro niveau. Er ontstaan in mijn werk choreografieën tussen eenheden binnen zelfsturende systemen die zich vrij bewegen binnen vooraf gestelde regels, een dans waarbij ze zowel spanning als aantrekkingskracht op elkaar en de waarnemer uitoefenen. Middels immersie, langzame gewaarwording en detail beoog ik het bewustzijn van de omgeving en onze plek daarbinnen te versterken. Als kunstenaar wil ik een ander perspectief bieden op wat technologie kan zijn: subtiel, genuanceerd en fluide. Een kant die niet wordt gedreven door efficiëntie en innovatie, en die uitnodigt tot reflectie en verbeelding.