Florentijn Edelgonda de Boer

Florentijn de Boer (1993) verkent met haar praktijk onderwerpen als moederschap, kunstenaarschap, afhankelijkheid en de rol van het lichaam in dit geheel. Daarbij zoekt ze naar technieken voor het omgaan met het leven en de soms overweldigende overvloed aan mogelijke manieren hiervoor. Persoonlijke verhalen krijgen vorm door een proces van schetsen, collage en schilderwerk, dat de kunstenaar een moment van stilte in de storm biedt. Een moment waarin ruimte ontstaat voor verwerking en reflectie, maar ook gevoelens en dagdromen. In de maan een gezicht, in de wolken een wagen, in een zwerm bijen een donker voorteken: vormen tonen ons wat we willen zien. Ze spiegelen een gevoelswereld die achter de alledaagse gang van zaken constant in beweging is. Zo dienen ook Florentijn’s stevige katoenen doeken als spiegel, met hun composities van zuiver gepigmenteerde oliepastels. Haar werken zijn portretten en verhalen met fantasierijke vormen geïnspireerd op de wereld van flora en fauna. Zoals wolken, bomen, bloemen en lichamen staan ze rechtop, buigen ze hun hoofd, storten ze in, brokkelen ze af en vervallen ze. Haar gebruik van kleur helpt de kunstenaar een gebeurtenis of verhaal te verbeelden en kan ook bij de toeschouwer gevoelens of persoonlijke associaties opwekken. Door een grafische benadering in het werk worden vormen afgeplat en heerst er geen hiërarchie binnen het doek: voorgrond en achtergrond, hoofdonderwerp en bijzaak zijn gelijk aan elkaar en bestaan binnen één beeldvlak. En hoewel de schilderijen tweedimensionaal zijn, bevatten ze een bijna tastbare beweeglijkheid, een speelse trilling tussen diepte en ruimte. Hun kleuren en vormen dansen, staan stil, smelten samen en lossen op, zoals persoonlijke verhalen dat doen. Ze stellen een fysieke ervaring in werking, waarbij de gevoelswereld spiegelt en de rol van gids op zich neemt.