Inne Feenstra

Van symbolen als levensbomen tot bomenknuffelaars, we gaan een emotionele verbinding aan met bomen. Om die reden beweegt het ons als een boom omvalt. ‘Fallen’ is een videowerk dat een dramatische gebeurtenis, een plotseling openscheurende boom op een neutrale manier vastlegt. Een uniek moment wordt geënsceneerd. Bijna nooit is iemand getuige van een boom die (op een natuurlijke wijze) omvalt. Als een boom omvalt, is dat een kortstondig en radicaal moment rondom vergankelijkheid. De plotselinge snelheid van die actie staat in contrast met de lange levensloop van de boom. Het videowerk wordt gepresenteerd in een kinetische installatie waarbij het projectiescherm heel langzaam naar de toeschouwer toe en van vandaan beweegt over een afstand van 4 meter.

Van symbolen als levensbomen tot bomenknuffelaars, we gaan een emotionele verbinding aan met bomen. Om die reden beweegt het ons als een boom omvalt. ‘Fallen’ is een videowerk dat een dramatische gebeurtenis, een plotseling openscheurende boom op een neutrale manier vastlegt. Een uniek moment wordt geënsceneerd. Bijna nooit is iemand getuige van een boom die (op een natuurlijke wijze) omvalt. Als een boom omvalt, is dat een kortstondig en radicaal moment rondom vergankelijkheid. De plotselinge snelheid van die actie staat in contrast met de lange levensloop van de boom. Het videowerk wordt gepresenteerd in een kinetische installatie waarbij het projectiescherm heel langzaam naar de toeschouwer toe en van vandaan beweegt over een afstand van 4 meter.

Van symbolen als levensbomen tot bomenknuffelaars, we gaan een emotionele verbinding aan met bomen. Om die reden beweegt het ons als een boom omvalt. ‘Fallen’ is een videowerk dat een dramatische gebeurtenis, een plotseling openscheurende boom op een neutrale manier vastlegt. Een uniek moment wordt geënsceneerd. Bijna nooit is iemand getuige van een boom die (op een natuurlijke wijze) omvalt. Als een boom omvalt, is dat een kortstondig en radicaal moment rondom vergankelijkheid. De plotselinge snelheid van die actie staat in contrast met de lange levensloop van de boom. Het videowerk wordt gepresenteerd in een kinetische installatie waarbij het projectiescherm heel langzaam naar de toeschouwer toe en van vandaan beweegt over een afstand van 4 meter.

Van symbolen als levensbomen tot bomenknuffelaars, we gaan een emotionele verbinding aan met bomen. Om die reden beweegt het ons als een boom omvalt. ‘Fallen’ is een videowerk dat een dramatische gebeurtenis, een plotseling openscheurende boom op een neutrale manier vastlegt. Een uniek moment wordt geënsceneerd. Bijna nooit is iemand getuige van een boom die (op een natuurlijke wijze) omvalt. Als een boom omvalt, is dat een kortstondig en radicaal moment rondom vergankelijkheid. De plotselinge snelheid van die actie staat in contrast met de lange levensloop van de boom. Het videowerk wordt gepresenteerd in een kinetische installatie waarbij het projectiescherm heel langzaam naar de toeschouwer toe en van vandaan beweegt over een afstand van 4 meter.

Van symbolen als levensbomen tot bomenknuffelaars, we gaan een emotionele verbinding aan met bomen. Om die reden beweegt het ons als een boom omvalt. ‘Fallen’ is een videowerk dat een dramatische gebeurtenis, een plotseling openscheurende boom op een neutrale manier vastlegt. Een uniek moment wordt geënsceneerd. Bijna nooit is iemand getuige van een boom die (op een natuurlijke wijze) omvalt. Als een boom omvalt, is dat een kortstondig en radicaal moment rondom vergankelijkheid. De plotselinge snelheid van die actie staat in contrast met de lange levensloop van de boom. Het videowerk wordt gepresenteerd in een kinetische installatie waarbij het projectiescherm heel langzaam naar de toeschouwer toe en van vandaan beweegt over een afstand van 4 meter.

Van symbolen als levensbomen tot bomenknuffelaars, we gaan een emotionele verbinding aan met bomen. Om die reden beweegt het ons als een boom omvalt. ‘Fallen’ is een videowerk dat een dramatische gebeurtenis, een plotseling openscheurende boom op een neutrale manier vastlegt. Een uniek moment wordt geënsceneerd. Bijna nooit is iemand getuige van een boom die (op een natuurlijke wijze) omvalt. Als een boom omvalt, is dat een kortstondig en radicaal moment rondom vergankelijkheid. De plotselinge snelheid van die actie staat in contrast met de lange levensloop van de boom. Het videowerk wordt gepresenteerd in een kinetische installatie waarbij het projectiescherm heel langzaam naar de toeschouwer toe en van vandaan beweegt over een afstand van 4 meter.

In ‘Dawg’ zie je vechthonden die rennen. De shots zijn gefilmd vanuit een ‘en face’ perspectief, hierdoor beweegt de camera met de hond mee. De beelden van de vechthonden worden afgewisseld met shots van opspringende stenen. Alle shots worden extreem vertraagd afgespeeld, waardoor de beelden een hypnotiserend karakter krijgen. Vroeger werd er onder de stomme film live foley en muziek gemaakt. Hierin vind ik de relatie tussen het live akoestische geluid, met de inherente beperking van het instrument tot het beeld interessant. Door de drums te motoriseren door middel van elektromotoren en elektromagneten gaan ze als ware als akoestische speakers fungeren. Akoestische klankbronnen eisen een fysieke plek op in de ruimte. De trillingen zijn voelbaar en dit geeft het geluid een tactiel aspect. Door dit te combineren met film, onderzoek ik, hoe ik een ruimtelijke en lichamelijke ervaring kan creëren, tijdens het kijken naar het videowerk.

In ‘Dawg’ zie je vechthonden die rennen. De shots zijn gefilmd vanuit een ‘en face’ perspectief, hierdoor beweegt de camera met de hond mee. De beelden van de vechthonden worden afgewisseld met shots van opspringende stenen. Alle shots worden extreem vertraagd afgespeeld, waardoor de beelden een hypnotiserend karakter krijgen. Vroeger werd er onder de stomme film live foley en muziek gemaakt. Hierin vind ik de relatie tussen het live akoestische geluid, met de inherente beperking van het instrument tot het beeld interessant. Door de drums te motoriseren door middel van elektromotoren en elektromagneten gaan ze als ware als akoestische speakers fungeren. Akoestische klankbronnen eisen een fysieke plek op in de ruimte. De trillingen zijn voelbaar en dit geeft het geluid een tactiel aspect. Door dit te combineren met film, onderzoek ik, hoe ik een ruimtelijke en lichamelijke ervaring kan creëren, tijdens het kijken naar het videowerk.

In ‘Dawg’ zie je vechthonden die rennen. De shots zijn gefilmd vanuit een ‘en face’ perspectief, hierdoor beweegt de camera met de hond mee. De beelden van de vechthonden worden afgewisseld met shots van opspringende stenen. Alle shots worden extreem vertraagd afgespeeld, waardoor de beelden een hypnotiserend karakter krijgen. Vroeger werd er onder de stomme film live foley en muziek gemaakt. Hierin vind ik de relatie tussen het live akoestische geluid, met de inherente beperking van het instrument tot het beeld interessant. Door de drums te motoriseren door middel van elektromotoren en elektromagneten gaan ze als ware als akoestische speakers fungeren. Akoestische klankbronnen eisen een fysieke plek op in de ruimte. De trillingen zijn voelbaar en dit geeft het geluid een tactiel aspect. Door dit te combineren met film, onderzoek ik, hoe ik een ruimtelijke en lichamelijke ervaring kan creëren, tijdens het kijken naar het videowerk.

In ‘Dawg’ zie je vechthonden die rennen. De shots zijn gefilmd vanuit een ‘en face’ perspectief, hierdoor beweegt de camera met de hond mee. De beelden van de vechthonden worden afgewisseld met shots van opspringende stenen. Alle shots worden extreem vertraagd afgespeeld, waardoor de beelden een hypnotiserend karakter krijgen. Vroeger werd er onder de stomme film live foley en muziek gemaakt. Hierin vind ik de relatie tussen het live akoestische geluid, met de inherente beperking van het instrument tot het beeld interessant. Door de drums te motoriseren door middel van elektromotoren en elektromagneten gaan ze als ware als akoestische speakers fungeren. Akoestische klankbronnen eisen een fysieke plek op in de ruimte. De trillingen zijn voelbaar en dit geeft het geluid een tactiel aspect. Door dit te combineren met film, onderzoek ik, hoe ik een ruimtelijke en lichamelijke ervaring kan creëren, tijdens het kijken naar het videowerk.

In ‘Dawg’ zie je vechthonden die rennen. De shots zijn gefilmd vanuit een ‘en face’ perspectief, hierdoor beweegt de camera met de hond mee. De beelden van de vechthonden worden afgewisseld met shots van opspringende stenen. Alle shots worden extreem vertraagd afgespeeld, waardoor de beelden een hypnotiserend karakter krijgen. Vroeger werd er onder de stomme film live foley en muziek gemaakt. Hierin vind ik de relatie tussen het live akoestische geluid, met de inherente beperking van het instrument tot het beeld interessant. Door de drums te motoriseren door middel van elektromotoren en elektromagneten gaan ze als ware als akoestische speakers fungeren. Akoestische klankbronnen eisen een fysieke plek op in de ruimte. De trillingen zijn voelbaar en dit geeft het geluid een tactiel aspect. Door dit te combineren met film, onderzoek ik, hoe ik een ruimtelijke en lichamelijke ervaring kan creëren, tijdens het kijken naar het videowerk.

In ‘Dawg’ zie je vechthonden die rennen. De shots zijn gefilmd vanuit een ‘en face’ perspectief, hierdoor beweegt de camera met de hond mee. De beelden van de vechthonden worden afgewisseld met shots van opspringende stenen. Alle shots worden extreem vertraagd afgespeeld, waardoor de beelden een hypnotiserend karakter krijgen. Vroeger werd er onder de stomme film live foley en muziek gemaakt. Hierin vind ik de relatie tussen het live akoestische geluid, met de inherente beperking van het instrument tot het beeld interessant. Door de drums te motoriseren door middel van elektromotoren en elektromagneten gaan ze als ware als akoestische speakers fungeren. Akoestische klankbronnen eisen een fysieke plek op in de ruimte. De trillingen zijn voelbaar en dit geeft het geluid een tactiel aspect. Door dit te combineren met film, onderzoek ik, hoe ik een ruimtelijke en lichamelijke ervaring kan creëren, tijdens het kijken naar het videowerk.

Er rijdt een bus uit 1965 door het platte Noord-Groningse landschap. De camera staat midden in de bus en houdt een windrichting aan. Waardoor als de bus draait, de camera gericht blijft op een punt in uitzicht en de bus draait in het frame. Zowel het landschap als de bus beschouw ik als een opzichzelfstaand karakter in de video. De camera houdt koers zoals een zeilboot dat doet. In plaats van een zeilboot is het een bus en de weilanden worden een groene zee. Met dit werk wil ik de ervaring van het zitten en wachten in een lege binnenruimte, de bus in relatie tot een lege buitenruimte, het platte landschap in combinatie met een bewegend gezichtspunt onderzoeken.

Er rijdt een bus uit 1965 door het platte Noord-Groningse landschap. De camera staat midden in de bus en houdt een windrichting aan. Waardoor als de bus draait, de camera gericht blijft op een punt in uitzicht en de bus draait in het frame. Zowel het landschap als de bus beschouw ik als een opzichzelfstaand karakter in de video. De camera houdt koers zoals een zeilboot dat doet. In plaats van een zeilboot is het een bus en de weilanden worden een groene zee. Met dit werk wil ik de ervaring van het zitten en wachten in een lege binnenruimte, de bus in relatie tot een lege buitenruimte, het platte landschap in combinatie met een bewegend gezichtspunt onderzoeken.

Een over de lengte in kwarten gespleten zomereik. Deze kwarten zijn vervolgens naar binnen gedraaid. Dit zorgt ervoor dat er een balkachtige vorm ontstaat met een lege binnenruimte. Door deze binnenstebuiten-kering is als het ware nu de oorspronkelijke buitenruimte van de boom gecomprimeerd in de lege binnenruimte van de sculptuur. De lege binnenruimte heeft iets intiems en persoonlijks. De bescherming van de boom, de schors, zit nu binnen. Het kernhout is nu naar buiten gedraaid. Dit geeft de sculptuur een ontwapenend en kwetsbaar karakter. Daartegenover heeft het nog steeds de vorm van een zwaar en logge balk.

Een over de lengte in kwarten gespleten zomereik. Deze kwarten zijn vervolgens naar binnen gedraaid. Dit zorgt ervoor dat er een balkachtige vorm ontstaat met een lege binnenruimte. Door deze binnenstebuiten-kering is als het ware nu de oorspronkelijke buitenruimte van de boom gecomprimeerd in de lege binnenruimte van de sculptuur. De lege binnenruimte heeft iets intiems en persoonlijks. De bescherming van de boom, de schors, zit nu binnen. Het kernhout is nu naar buiten gedraaid. Dit geeft de sculptuur een ontwapenend en kwetsbaar karakter. Daartegenover heeft het nog steeds de vorm van een zwaar en logge balk.

Er rijdt een bus uit 1965 door het platte Noord-Groningse landschap. De camera staat midden in de bus en houdt een windrichting aan. Waardoor als de bus draait, de camera gericht blijft op een punt in uitzicht en de bus draait in het frame. Zowel het landschap als de bus beschouw ik als een opzichzelfstaand karakter in de video. De camera houdt koers zoals een zeilboot dat doet. In plaats van een zeilboot is het een bus en de weilanden worden een groene zee. Met dit werk wil ik de ervaring van het zitten en wachten in een lege binnenruimte, de bus in relatie tot een lege buitenruimte, het platte landschap in combinatie met een bewegend gezichtspunt onderzoeken.

Een over de lengte in kwarten gespleten zomereik. Deze kwarten zijn vervolgens naar binnen gedraaid. Dit zorgt ervoor dat er een balkachtige vorm ontstaat met een lege binnenruimte. Door deze binnenstebuiten-kering is als het ware nu de oorspronkelijke buitenruimte van de boom gecomprimeerd in de lege binnenruimte van de sculptuur. De lege binnenruimte heeft iets intiems en persoonlijks. De bescherming van de boom, de schors, zit nu binnen. Het kernhout is nu naar buiten gedraaid. Dit geeft de sculptuur een ontwapenend en kwetsbaar karakter. Daartegenover heeft het nog steeds de vorm van een zwaar en logge balk.

Er rijdt een bus uit 1965 door het platte Noord-Groningse landschap. De camera staat midden in de bus en houdt een windrichting aan. Waardoor als de bus draait, de camera gericht blijft op een punt in uitzicht en de bus draait in het frame. Zowel het landschap als de bus beschouw ik als een opzichzelfstaand karakter in de video. De camera houdt koers zoals een zeilboot dat doet. In plaats van een zeilboot is het een bus en de weilanden worden een groene zee. Met dit werk wil ik de ervaring van het zitten en wachten in een lege binnenruimte, de bus in relatie tot een lege buitenruimte, het platte landschap in combinatie met een bewegend gezichtspunt onderzoeken.

Een over de lengte in kwarten gespleten zomereik. Deze kwarten zijn vervolgens naar binnen gedraaid. Dit zorgt ervoor dat er een balkachtige vorm ontstaat met een lege binnenruimte. Door deze binnenstebuiten-kering is als het ware nu de oorspronkelijke buitenruimte van de boom gecomprimeerd in de lege binnenruimte van de sculptuur. De lege binnenruimte heeft iets intiems en persoonlijks. De bescherming van de boom, de schors, zit nu binnen. Het kernhout is nu naar buiten gedraaid. Dit geeft de sculptuur een ontwapenend en kwetsbaar karakter. Daartegenover heeft het nog steeds de vorm van een zwaar en logge balk.